KATA GANDA

Assalamualaikum w.b.t

Hai kawan-kawan, sekarang ini saya masih lagi berada di kampung. Dalam entri blog saya ini, saya ingin menceritakan sedikit tentang pengalaman saya ketika menghadiri majlis perkahwinan kawan saya. Biasalah, bila tiba sahaja musim cuti mesti ramai yang mengambil kesempatan untuk mengadakan majlis perkahwinan. Hal ini demikian kerana, pada waktu ini ramai yang pulang ke kampung.

            Ketika saya tiba di rumah kawan saya itu, saya dapat lihat ramai orang dan saya diberitahu bahawa rombongan daripada pengantin lelaki baru sahaja sampai. Dengan itu, saya bersama dengan beberapa orang lagi kawan saya mengambil keputusan untuk bergambar bersama dengan pengantin sementara menunggu mereka yang sedang makan habis makan untuk kami mengambil giliran pula. Ketika sedang menunggu saya dapat melihat ramai gelagat manusia di majlis tersebut. Antaranya ialah gelagat budak-budak, malahan terdapat juga nilai bergotong-royong dan tolong- menolong dalam majlis tersebut agar ia dapat berjalan lancar. Di samping itu juga, saya dapat melihat ramai saudara mara daripada pihak pengantin yang datang untuk memeriahkan majlis.

            Dalam ayat saya di atas, saya ada menyebut tentang perkataan budak-budak, bergotong-royong, tolong-menolong dan saudara mara kan? Sebenarnya perkataan tersebut ialah merujuk kepada kata ganda. Kata ganda merupakan satu proses pengulangan perkataan. Selain itu, kata ganda juga terbentuk daripada kata yang digandakan sama ada sebahagian atau keseluruhannya. Proses pengulangan ini berlaku pada seluruh perkataan ataupun pada bahagian-bahagian tertentu dalam perkataan tersebut. Kata ganda terdiri daripada :

1.      Kata ganda seluruh.

2.      Kata ganda semu.

3.      Kata ganda separa.

4.      Kata ganda bersajak atau berima.

5.      Kata ganda berimbuhan.

KATA ADJEKTIF

Assalamualaikum w.b.t

Erm… rasanya sudah agak lama saya tidak menulis dalam entri blog saya ini. Bukan bermaksud saya tidak ingin menulis, tetapi disebabkan saya tidak mempunyai masa untuk menulis. Maklum lah sekarang ini saya sedang berada di kampung halaman saya. Saya telah pulang ke kampung pada minggu lepas untuk menyambut hari raya Aidiladha. Sememangnya hari raya Aidiladha di sambut agak meriah di kampung saya pada setiap tahun. Hal ini demikian kerana, selepas selesai sembahyang raya, kami akan bergotong-royong untuk memulakan aktiviti di pagi hari raya iaitu ibadah Qurban.

            Saya dapat lihat, kanak-kanak yang paling teruja untuk melihat acara penyembelihan lembu ini, hal ini mungkin disebabkan oleh pengalaman kali pertama mereka melihatnya. Selepas selesai penyembelihan lembu, kaum lelaki akan bergotong royong untuk melapah dan memotong agar menjadi bahagian yang kecil-kecil untuk diberikan kepada kepada jiran-jiran yang tinggal berdekatan. Selain itu, kaum wanita juga tidak ketinggalan bergotong-royong untuk memasak untuk dijamu kepada mereka yang tinggal berdekatan dan yang datang untuk beraya. Ketika itu, saya sempat mendengar perbualan di antara mereka. Antaranya ialah:

1.      Wat mari gare tu sikit, gulai ni raso tawa hebe’ lagi.

2.      Acu wat air gak,dhago ni..tapi jange wat sapa manih letin pulak deh.

3.      Oloh, masin perat’ la plak gulai ni…sapo hk buh gare ni.

Apa yang dapat saya dengar di antara perbualan mereka ialah, mereka menggunakan kata penguat adjektif dalam dialek Kelantan di dalam perbualan tersebut. Malahan, bagi saya kata adjektif ini agak unik kerana ia berbeza di setiap negeri walaupun maksudnya sama. Seperti di negeri sebelah utara tawa hebe’ ialah di sebut sebagai tawar hebeih dan manih letin pula di sebut sabagai manis melecah. Oleh itu, penggunaan kata adjektif di setiap negeri mempunyai sebutan yang berbeza, akan tetapi tidak ketara perbezaannya kerana kita masih lagi boleh memahami maksud asalnya.